Jual Arak Di Kawasan Melayu

---

Patut atau tidak arak diizin dijual di kedai yang letaknya di kawasan penduduk majoriti Melayu sekali gus orang Islam? Atau penjualan arak di tempat majoriti Melayu Islam dilarang sama sekali? Tidak boleh. Habis cerita.
First thing first. Persoalannya siapa yang menjual arak di kedai di kawasan orang Melayu? Jika yang menjual yakni pemilik kedai orang Melayu-Islam maka pihak berwajib yakni para agamawan kenalah memberi nasihat sewajarnya. Tarbiah sikit.
Saya yang cetek ilmu agama pun tahu orang Islam bukan sahaja dilarang minum arak tetapi juga tidak dibenarkan menggalakkan perbuatan minum arak. Menjual boleh diibaratkan ‘menggalakkan’ arak diminum atau memudahkan orang minum arak. Boleh juga dianggap bersubahat. Tak kiralah jual kepada orang Islam atau bukan Islam.
Jika yang menjual memang orang Melayu-Islam jangan terus menghukum. Tanyalah terlebih dahulu mengapa mereka menjualnya? Adakah mereka dipaksa? Contoh: Orang Melayu yang mengendalikan convenience store ternama melalui kaedah francais. Adakah mereka selaku franchisee diwajibkan oleh syarikat induk iaitu franchisor menjual arak di kedai mereka? Jika iya, pertanyaan susulan ialah tidak bolehkah mereka menolak? Adakah mereka akan dikenakan tindakan jika enggan menjual arak?
Di Malaysia yang majoriti rakyat beragama Islam dan Islam agama Persekutuan adakah mana-mana pemegang francais yang berani memaksa orang Muslim jual arak?
Ada juga pihak, lazimnya orang politik yang terpaling Islamist, mendakwa jual arak di kawasan majoriti Melayu ialah untuk ‘mengganggu-gugat akidah umat Islam’. Tak tahulah saya tetapi saya akan setuju dengan dakwaan yang dilempar politikus itu jika arak diberi secara percuma. Ini jelas promosi arak free of charge. Percubaan menjejaskan akidah. Namun yang kita cakap ini mengenai arak dijual di kedai. Kata kuncinya ‘jual’, dan harganya pun boleh tahan mahal.
Sesiapa yang nak minum kena beli. Macam-mana ganggu-gugat akidah, selain si punya badan sendiri mahu beli? Jika tidak di kawasan orang Melayu beli di tempat lain. Bagi mereka, beli tetap beli. Sekali lagi kena tarbiah.
OK ini menyatakan apa yang nyata. Stating the obvious, kata orang putih. Dalam perniagaan semuanya mengenai ringgit dan sen. Keuntungan. Peniaga mahu barangan yang mereka jual laris. Apabila laku maka untunglah mereka. Lagi laku lagi lebar senyuman.
Sebaliknya jika barangan tak laku maka rugi. Peniaga pening kepala. Rugi meliputi pelbagai aspek. Rugi masa. Daripada mengangkut barangan tidak laku, lebih baik masa digunakan untuk hal lain. Rugi ruang. Daripada menempatkan barangan tidak laku, jauh lebih bagus menggunakan ruang untuk pamer barangan yang digemari pembeli.
Bayangkan satu kedai di kawasan penduduk majoriti Islam. Tak kiralah kedai itu dikendalikan oleh orang Islam atau bukan Islam. Kedai ada menjual arak yang dipamerkan dalam peti sejuk dan atas rak, selebihnya disimpan dalam store. Oleh kerana arak itu dijual di kawasan majoriti orang Melayu maka tidak laku kerana tidak ada orang Melayu datang membeli barangan haram. Lagipun, setahu saya, ada perundangan melarang menjual minuman beralkohol kepada orang Islam. Sama seperti larangan beli nombor ekor.
Jika tidak ada undang-undang demikian, eloklah pihak berkuasa menggunakan kuasa yang ada untuk wujudkan perundangan itu. Kalau boleh haramkan umat Islam beli nombor ekor bolehlah juga haramkan orang Melayu-Islam beli arak.
OK berbalik cerita kedai tadi. Tidak ada orang Melayu-Islam datang beli arak yang mereka jual. Yang datang mungkin seorang dua orang bukan Islam yang sememangnya boleh minum arak tetapi tidak ramai kerana kawasan sekitar kedai majoriti Melayu. Maka si pekedai muram. Kerugian as far as arak is concerned. Berlambak dalam peti sejuk. Bertong-tong di store. Stok masih banyak. Itu semua kos. Eloklah jual barangan yang pelanggan yakni orang Melayu di situ suka beli. Ada juga untung.
Lantas tak perlu larangan khusus mengharamkan kedai jual arak di kawasan Melayu. Peniaga sendiri akan memutuskan tidak mahu jual arak di kawasan ia tidak laku. Elok jual benda laku. That’s good business sense. - FMT
Artikel ini adalah pandangan penulis dan tidak semestinya mewakili MMKtT.

---