Saya Tiada Masalah Rafizi Menang Atau Kalah Tapi Sukar Saya Bersimpati Jika Beliau Kalah

---

 







Raggie Jessy Rithaudeen


Dalam ucapan penggulungan di pentas jalajah Hiruk malam tadi, Rafizi Ramli, antara lain, memberi bayangan bahawa terdapat usaha terancang untuk mencantas beliau walaupun congakkan kasar menunjukkan majoriti perwakilan menyokong pencalonannya sebagai Timbalan Presiden PKR.


Rafizi mendakwa usaha ini wujud disebabkan penggal ini merupakan penggal terakhir Datuk Seri Anwar Ibrahim sebagai presiden parti, dan sekiranya Rafizi kekal Timbalan Presiden, tidak mustahil beliau menggantikan Anwar sebagai presiden kelak.


Lebih kurang gitulah mesej Rafizi malam tadi...


Seperti yang saya katakan sebelum ini, saya tidak ingin mencampuri proses pemilihan PKR, kerana saya tidak pernah memperjuangkan ideologi parti itu selama ini dan tidak begitu hirau siapa yang menang atau kalah.


Namun, ada yang bertanya kepada saya, “Apakah Raggie tidak kasihankan Rafizi kerana diperlakukan sebegini (lebih kurang lah ayatnya).”


Jawapan mudah saya: “Tidak."


Sukar bagi saya bersimpati terhadap Rafizi walaupun saya tidak ada apa-apa permusuhan dengan beliau.


Ini setelah saya mengenangkan peranan Rafizi dalam Langkah Kajang, iaitu langkah yang ‘diwujudkan’ semata-mata untuk mencantas arwah Tan Sri Abdul Khalid Ibrahim Ibrahim, mantan Menteri Besar Selangor.


Matlamat awal langkah ini adalah untuk menaikkan Datuk Seri Anwar Ibrahim sebagai Menteri Besar Selangor.


Namun, di pertengahan jalan, matlamatnya diubah kepada menjadikan Dr Wan Azizah Wan Ibrahim sebagai pemegang jawatan itu.


Pada 29 Januari, 2014, Rafizi mengaku menjadi ‘mastermind’ Langkah Kajang sebagai langkah persediaan menghadapi Pilihan Raya Umum seterusnya.


Di sini sahaja, sudah cukup jelas bahawa 'cantas-mencantas' adalah sebahagian daripada budaya PKR yang Rafizi sendiri 'halalkan', barangkali atas nama 'strategi' dan 'demi parti'. 


Sebelum Langkah Kajang, watak-watak utama yang bersekongkol untuk menjatuhkan Khalid Ibrahim Ibrahim memuji-muji pentadbiran beliau ke tahap langit, kononnya pentadbiran beliau cukup bersih, cekap dan amanah.


Namun, sebaik sahaja kerusi Kajang dikosongkan oleh Lee Chin Cheh, watak-watak yang sama mula menghasut warga Selangor untuk menolak Khalid Ibrahim atas beberapa dakwaan yang akhirnya terbukti fitnah.


Adakah ini sebahagian daripada 'strategi' yang 'dihalalkan'? 


Dakwaan-dakwaan ini dikumpulkan dalam satu dosier 91 mukasurat yang menjadi asas kepada desakan PKR agar Khalid Ibrahim berundur.


Kandungan dosier itu terbukti fitnah apabila salah seorang watak yang dikaitkan dengan dosier itu memohon maaf kepada Khalid Ibrahim di Mahkamah Tinggi pada 14 Ogos 2015.


Dalam kenyataan maafnya, watak tersebut, Saifuddin Nasution, menyenaraikan dengan jelas kenyataan-kenyataan berunsur fitnah yang terkandung dalam dokumen 91 mukasurat itu.


Saifuddin mengaku, bahawa kandungan dan tuduhan dalam dosier itu telah menjejaskan nama baik dan reputasi Khalid Ibrahim sebagai Menteri Besar Selangor, Ahli Parlimen Bandar Tun Razak, Ahli Dewan Undangan Negeri (ADUN) Pelabuhan Klang, seorang bekas tokoh korporat dan seorang ahli perniagaan serta keluarga beliau.


Sebaik sahaja permohonan maaf itu dibuat, Rafizi membuat kenyataan di Facebook bahawa kedua-dua pihak saling memohon maaf.


Namun, peguam Khalid Ibrahim, Edmund Bon, mengesahkan bahawa permohonan maaf Saifuddin tidak bersyarat, manakala permohonan Khalid Ibrahim pula dibuat atas semangat Syawal, bulan orang Islam bermaaf-maafan.


Bukan niat saya untuk mengungkit kembali kes Khalid Ibrahim – walaupun saya cukup sedih dengan apa yang berlaku, saya juga sedar bahawa kita tidak boleh terus hidup dalam kenangan lampau tanpa memandang ke hadapan, berpandukan realiti politik semasa.


Namun, ketika Rafizi berucap di Johor malam semalam, beliau mendakwa budaya “tegur-menegur secara terbuka” atau “hiruk-piruk” dengan cara “beremosi” merupakan budaya asal PKR yang paling disukai pengundi, yang rata-ratanya “mengundi dari hati.”


Jadi saya nak tanya, di manakah semangat “tegur-menegur secara terbuka” atau “hiruk-piruk” ini ketika Khalid Ibrahim diserang secara terbuka semata-mata untuk mencantas beliau?


Kenapa Rafizi tidak "menegur secara terbuka" pihak-pihak yang bersekongkol untuk menjatuhkan Khalid Ibrahim, apabila kandungan dosier yang menjadi asas kepada gerakan menumbangkan mantan Menteri Besar Selangor itu disahkan fitnah?


Bukankah apa yang berlaku pada Khalid Ibrahim sedikit sebanyak mirip apa yang Rafizi sendiri dakwa sedang berlaku pada dirinya, yakni langkah terancang untuk mencantasnya dengan menikam dari belakang?


Bukankah Rafizi sendiri mengaku menjadi ‘mastermind’ kepada langkah terancang untuk mencantas Khalid Ibrahim?


Sejujurnya, jika Rafizi menang pemilihan Timbalan Presiden, saya tidak akan teragak-agak untuk mengucapkan tahniah kepada beliau.


Namun, jika Rafizi kalah, amat sukar bagi saya bersimpati sekalipun beliau gugur sebab ditikam dari belakang.


RJ Rithaudeen

---